چند روزه دل دیوونه ، میگیره همش بهونه
آتیشم میزنه هر شب ، جای خالیت توی خونه
دل من هواتو داره ، دیگه طاقت نمیاره
این دل همیشه گریون ، مثه ابرای بهاره
کی تــــو رو دوستت داره قد یه دنیــــا ؟
کی میخواد با تو باشه حتی تو رؤیـــا ؟
دنبال جای پاهاته روی شنهای قشنگ و خیس دریا
نگو که رفتن تو سهم منه ، دل من طاقت نداره می شکنه
نگو که باید جدائی شیم ، نگو قسمت منو تو رفتنه
..
تو حضور مبهم پنجره ها ، روبروم دیوارای آجریه
خورشید روشن فردا مال تو ، سهم من شبای خاکستریه
توی این دلواپسی های مدام ، جز ترانه های زخمی چی دارم
وقتی حتی تو برام غریبه ای ، سر رو شونه های بارون میذارم
اسم ِ تو برای من مقدسه ، تا نفس تو سینه پر پر میزنه
باورم کن که فقط باور تو ، میتونه قفل قفس رو بشکنه
منمــــو یه آسمــــون بی دریغ ، منمــــو یه کوله راه ناگذیر
ای ستــــــــاره ی شبـــــــای مشرقی ، پر پرواز منــــو ازم نگـــیر
..
شاعر : نیلوفـــر لاری پور