عزیز ترینم 
در جواب نوشته های قشنگ تو ، چیزی ندارم
جز اینکه این شعر را تقدیمت کنم : 
گنجشک ها از پشت پنجره
خوشبختي مان را ، سرک مي کشند
و آفتاب خانم ، کاسه اي عطر بهار ، نذري آورده است
اين دومین بهار من و توست
پنجره را باز مي کني ، درختان پر از شکوفه مي شوند
نگاه کن ، حتي گل سرم هم ، شکوفه داده است
کنارت مي ايستم ، پنجره ، قابي عاشقانه مي شود
اين دومین بهار من و توست
دلم مي خواهد ، تمام اقيانوس ها را ، در تنگ کوچکت بريزم
تو به بلندپروازي هايم ، اخم مي کني
من کوتاه مي آيم ، و فقط تنگ کوچکت را ، موج مي اندازم
اما به جاي ماهي سرخ کوچولو ،
برایت قلب کوچکم را صید می کنم
تو لبخند می زنی ، مي خندي .. بهار مي شود
اين دومین بهار من و توست
تو درشت ترين اسکناس را ، برايم امضا مي کنی
و من زنانه ترين بوسه را ، پاي کاغذي سفيد مي زنم
می گوئی : اين معتبرتين چکي ست که عيدي گرفته ام
اين دومین بهار من و توست
ساعت ، تيک تاکش را ، با ضربان دو قلب عاشق ،
ميزان مي کند
من ، حافظ تلاوت مي کنم ؛ و تو
در ميان سطرهاي کف دستم ، مشق آرزو مي نويسي
لحظه ی نو شدن سال است ؛ من و تو
ورد تحريف مي کنيم : اللهم مدد حالنا ...
و عشق تمديد مي شود
اين ، همواره ترين بهار من و توست
کاش ما آدم و حوا بودیم
جدا از مردم دنیا بودیم
اون وقت منو تو با هم بودیم
مثه لیلی و مجنون ، مثه شیرین و فرهاد
مثه عکس ماه تو رودخونه ، منو تو عاشق هم بودیم
فکر نکنی دیگه نیستی پیشم
هستی ؛ اونقدَر هستی که
هر کی بگه دیگه نیستی ، دلم باورش نمیشه .
هستی ؛ اونقدَر هستی که
دلم به احترام شنیدن اسمت ، جون دوباره میگیره
تو که نیستی ، من
مثه یه ماهی ، وقتی که رو زمین افتاده و داره جون میده ؛ هستم
مثه اون لحظه که واسه یه قطره آب ، خودشو به آب و آتیش میزنه
کاش بدونی چقدر اسمت برام مقدسه
اونقدَر مقدسی که قلبم ، پروانه رو قاب گرفته گذاشته رو طاقچه ی اتاقش
واسه همینه که باور نمیکنه تو نباشی
آخه عکس قاب گرفته توئه که میذاره همیشه بتپه
محبوبم ، چقدر من با قاب عکست خوشم
هر چه غصه داری به من ببخش ، من میخواهم غصه هایت را از میان ببری
و دلشاد زندگی کنی 
به من نگاه آخرت ، لحظه ی خداحافظی
گریه ی بی وقفه ی من ، تو اون روزای کاغذی
قول داده بودیم ما به هم ، که تن ندیم به روزگار
چه بی دووم بود قول ما ، جدا شدیم آخر کار
تو حسرت نبودنت ، من با خیالتم خوشم
با رفتم از این دیـــار ، آرزوهامو میکــُــشم
کوله بارم پـُــر حسرت ، تو دلم یه دنیا درده
مثل آواره ای تنها ، تو خیابونی که سرده
با خیالت به سرم می زنه ، گریم می گیره
آروم آروم دل تنگم ، داره بی تو می میره
گل مغرور قشنگم ، من فراموشت نکردم
بی تو اینجا رو نمی خوام ، می رمو برنمی گردم
بهم گفته بودی وقتی درخت انار خونه مون شکوفه کرد عکسشو بذارم تا ببینی
آخه گفته بودی شکوفه درخت انار رو دوست داری
گفتم چشم و از اون روز منتظر شکوفه ی درخت انار شدم
چه کنم ، وای چه کنم ، برای تو تنگه دلم
چطور طاقت بیارم زیر بار کوه غم ؟
برای تو تنگه دلم ، آخه مگه سنگه دلم
به خون نشسته دلم ، صد بار شکسته دلم
« همش میگم ای خدا ، چرا شدم از او جدا
با این همه محبت ، من کجا و اون کجا
بی تو چه تنها شدم ، غریب دنیا شدم »
قسمت نشد تا در كنار هم بمانيم
قسمت نشد تا در هواي هم بميريم
تا سرنوشت ما جدائي رو رقم زد
اي يار عاشق ، از جدائي ناگزيريم
فرصت نشد غمگين ترين ، آواز خود را
در خلوت معصوم چشمانت بخوانم
« صد سوز پنهان ، مانده در سازم كه يك شب
با گريه در چشمان گريانت بخوانم
آيينه ام چين خورده از رنج جدايی
از تو سرودن ، يعنی فصل آشنايی »
تو رفته ای تا صد بهار ارغوانی
بعد از تو دشت و خانه را در بر بگيرد
بعد از تو ای عاشق ترين ، هر كوچه خواند
همچون صدف ، از نام تو گوهر بگيرد
..
شاعر : اكبر آزاد
با همه ی بی سر و سامانی ام ، باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست ، در پی ویران شدنی آنی ام
آمده ام بلکه نگاهم کنی ، عاشق آن لحظه ی طوفانی ام
دلخوش گرمای کسی نیستم ، آمده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سال ها ، تا تو کمی عشق بنوشانی ام
ماهی برگشته ز دریا شدم ، تا که بگیری و بمیرانی ام
دورترین حادثه می دانمت ، خوب ترین حادثه میدانی ام
حرف بزن ابر مرا باز کن ، دیر زمانی ست که بارانی ام
حرف بزن ، حرف بزن
سال هاست تشنه ی یک صحبت طولانی ام
...
پروانۀ عزیزم ، امشب آمدم با همه حال و هوای بارانی ای که داشتم
و تو عجیب من را به آرامش رساندی
سپــــــــــــــــــاس پروانه ی عزیزم
گل نازم تو با من مهربون باش
واسه چشمام پل رنگین کمون باش
اسیر باد و بارونم شب و روز
گل این باغ بی نام و نشون باش
من عاشقی دل خونم
شکسته
محزونم
پناه این دل بی آشیون باش
دلم تنگه تو با من مهربون باش
گل نازم بگو بارون بباره
که چشماتو به یاد من بیاره
تماشای تو زیر عطر بارون
چه با من میکنه امشب دوباره
من فقط عاشق اینم ، حرف قلبتو بدونم
الکی بگم جداشیم ، تو بگی که نمیتونم
من فقط عاشق اینم ، بگی از همه بیزاری
دو سه روز پیدام نشه تا ببینم چه حالی داری
من فقط عاشق اینم ، عمری از خدا بگیرم
اون قدر زنده بمونم تا به جای تو بمیرم
من فقط عاشق اینم ، روزائی که با تو تنهام
کار و بار زندگیمو بزارم برای فردا
من فقط عاشق اینم ، وقتی از همه کلافم
بشینم یه گوشه ی دنج ، موهای تو رو ببافم
عاشق اون لحظه ام که پشت پنجره بشینم
هواست به من نباشه دزدکی تو رو ببینم
..
شاعر : « افشین مقدم »
تقدیم به پروانه ی همیشه عزیز و دوست داشتنی 
..
دیدنت ، توی قاب عکس یادگاری
وقتی که آرزوهاتو به دلم می سپاری
اونجا که برای من یه دنیا حرف میاری
میدونم توی دلت یه دنیا ترانه داری
امّا جای خالی تو ، با ترانه پـُــر نمیشه
تو طنین هر ترانه ، با پروانه تا همیشه
تو هجوم غریبی ، فکر یک جزیره بودیم
غزل آخر عشقو اونور ابرا سرودیم
از کدوم تبار عشقی ؛ ای شکوفه ی بهاری ؟
که برای من تا همیشه ، تو طلوع هر غروبی
منوي اصلي
اخبار وبلاگ
صفحات جداگانه
معارف
شعرا
وبلاگ هاي فارسي
آپلود تصاوير
ابزار وبلاگ نويسي
سرگرمــــــي
دنياي دانلود
ستلايت
تبادل لینک هوشمند 
