شب یلدا مبارک

---

در آغاز زمستان ، هرگز زمستانی مباد ؛

بهار آرزوهایت

یلدا مبارک پروانه جانم




یلداست ؛

بگذاریم هر چه تاریکی هست ، هر چه سرما و خستگی هست

تا سحر از وجودمان رخت بربندد ، امشب بیداری را پاس داریم

تا فردایی روشن راهی دراز باقی ست

قصر آرزوها

---

تو از دل ترانه بیرون آمدی و من تو را با یک شعر عاشقانه آغاز کردم...

 تو از طلوع مهتاب در یک لحظه ناب پا گذاشتی تو رویای شبونه دخترکی تنها...

 و من ردپایت را سبز کردم و به نگاهت رنگ نقره ای پاشیدم تا در شب مهتابی رویاهایم ماندگار شوی...

 دریچه قلبم را به سویت گشودم و تک تک باغ های خزان زده اش را با عطر دل انگیز وجودت بهاری کردم...

تو از عشق گفتی و من آسمون تاریک رویایم را از ستاره های طلایی رنگ عشقت مزین کردم

و تو تک ماه مهتابی آسمونم شدی...

 تو از آرزوها گفتی و من از جنس ابریشمی نگاهت قصری از آرزو ساختم...

 تو از دغدغه ها گفتی و من نگاه مهتابی تو را تنها دغدغه تک تک لحظه های عمرم قرار دادم...

 تو از دلخوشی ها گفتی و من همه دلخوشیهای قلب بی قرارم را در وجود تو خلاصه کردم...

تو از انتظار گفتی و من قول دادم تا آخرین ضربان قلبم،قدوم پرمهرت را به انتظاربنشینم...

 تو از وفا گفتی و من قلب عاشقم را در زرورقی از وفا پیچیدم و با نخ نقره ای نگاه تو آذین بستم...

 تو از پناه گفتی و من گفتم تنها خودم پناه قلب بی پناهت می شوم...

 تو از غصه ها گفتی و من نغمه عشق و مهربانی را برای قلب خسته و پریشانت سرودم...

تو از ترس گفتی و من مشعل عشقم را بدرقه شبهای تاریک و تنهاییت کردم...

 تو از بهانه ها گفتی و من تو را تنها بهانه تپیدن قلب بی قرارم قرار دادم...

 تو از غروب دلتنگی گفتی و من گفتم تنها خودم طلوع شادیهایت می شوم...

پس تو بمان و تنها بهانه زندگیم باش و تک شعر عاشقانه دفتر رویاهایم...

 در تک تک لحظه هایم سبز باش و هم نفسم در شبهای سوت و کور تنهایی...