باید به تو برگردم

---

« یک ثانیه آتیشی ، یک ثانیه بارونی

اینقدر ازت دیدم ، دریا رو بسوزنی

خورشیدو بکش سمتت ، تو این شب تکراری

دنیا رو نمی دونم ، تو جاذبه شو داری »

..

« این پُست شخصی هست و ادامه این مطلب به صورت رمز دار گذاشته شده »

 ۵ سایت آپلود تصاویر هم برای شما در نظر گرفتم که لینک های اونا رو می تونید از سمت راست

در بخش « آپلود تصاویر » پیدا کنید

موفق باشید

تجملات

---

سلام  

ماه رمضان تموم شد ، عید فطر هم گذشت و حالا داریم به روزهای آخر شهریور می رسیم

و دوباره آغاز مهر و فصل مدرسه ها

هفته ی پیش در مورد لذت عشق صحبت کردیم

امروز یکی از دوستامو دیدم که تازگی ها عقد کرده و تا آخر همین ماه مراسم می گیرن و زندگی مشترکشون رو شروع می کنن

خیلی گرفته و عصبی بود و همش داشت حرص میخورد ، وقتی ازش پرسیدم ، گفت بعد از چند ماهی که دنبال خونه بودم

تازه پیدا کردم ولی هنوز کار داره تا کامل بشه

( از همین تجملات که پرده هاش باید اینطور باشه و دکوراسیون آشپزخونه اونطور باشه و مُـبلمان یه طور دیگه و .... )

یه موتور هم خریدم تا بتونم زنمو این ور و اون ور ببرمو بی وسیله نباشم اما از حالا تو فکر پرداخت قسطش هستم

همین جور که داشت توضیح می داد من به حرفاش گوش نمی دادم فقط هر چند لحظه یه بار

سرمو به نشونه ی تأیید حرفاش تکون میدادمو به فکر آینده ی خودم بودم

خلاصه وقتی که سعی کردم به حرفاش گوش کنم دیدم به اینجا رسیده که داره میگه پشیمونه از ازدواج

و هنوز به قول خودش بچه ست ( 28 سالشه ) و اشتباه کرده و این ازدواج پسندش نیست

( البته به من نگفت که عروس خانوم پسندش هست یا نه ؟  )

گفت همه ی مشکلات یه طرف ، حرفای پدر زنو مادر زنم یه طرف

همش دنبال تجملات هستن و میگن اگه جوری که ما میگیم نباشه ، مردم فردا پشت سرمون حرف در میارن و از این چیزا

( امان از حرف مردم  )

اصلاً به فکر من نیستن که من آخه مگه چقدر درآمد دارم که باید اینطور خرج کنم ؟

خلاصه اینکه حرفامو زیاد طولانیش نمیکنم ، چون الان تقریباً بیشتر ماها حالا به نوعی

یکی کمتر یکی بیشتر درگیر این مشکلات هستیم

من فقط دارم به این فکر میکنم که :

اگه پرده ها گرون قیمت نباشه ، اگه دکوراسیون آشپزخونه مدرن نباشه ، اگه مبلمان آنتیک نباشه

اون وقت تکلیف عشق چی میشه ؟ حتماً عشق رو هم باید توی حرف مردم پیدا کرد ...  

این رو هم بگم هر کسی دوست داره از تجملات استفاده کنه و ظاهر زندگیش شیک و مدرن باشه ؛ اما خب هر چیزی شرایطی داره

و باید تحت شرایط و وضع زندگی خودمون پیش بریم 

ایام به کامتون

امروز دوست دارم آهنگ « همه چی آرومه با صدای حمید طالب زاده » رو بذارم

تا هم شما گوش بدین و هم این آهنگ تقدیم به پروانه ی عزیزم باشه

پروانه خانوم با نهایت احترام تقدیم به شما :

همه چی آرومه من چقدر خوشحالم ، پیشم هستی حالا به خودم می بالم

تو به من دل بستی ، از چشات معلومه

من چقدر خوشبختم

همه چی آرومه

« شما می تونید با یک کلیک روی ستاره ی کنار نظرات به این مطلب امتیاز بدین »

لذت عشق

---

سلام

این که من تا حالا توی ابراز عشقم چطور بودم رو نمیدونم ، امّا :

همیشه فکر می کردم باید برای عشقم ، یه کاری انجام بدم تا اون بدونه دوستش دارم

همیشه دنبال این بودم تا یه کاری انجام بدم که نشون بدم چقدر عاشقم

همیشه و همیشه و همیشه ...

امّا حتماً همه چیز این نبوده که من تا حالا دنبالش بودم ، الان بیشتر توضیح میدم :

بوده زمانی که کاری و انجام دادمو به زبون هم آوردم ، امّا هیچ وقت قصدم منّت گذاشتن نبوده

بهتر بگم ؛ مثلاً ما یه کاری رو انجام داده باشیم و مرتب بیائیم به عشقمون بگیم من فقط به خاطر تو این کار رو انجام دادمو مرتب به رُخش بکشیم

خب ، این به نظرم شبیه کلاه گذاشتن سر طرفه تا عشق ورزیدن . شاید یکی از دلایل سرد شدن رابطه ها بعد از ازدواج همین باشه

هر دو یا یکی از طرفین هر کاری رو انجام میده تا به عشقش برسه ، وقتی که بهم رسیدن دیگه به قول معروف خیالشون راحت میشه

و بعد از ازدواج چیزی که نباید اتفاق بیفته ، بوجود میاد ، چون از اول قصدشون عشق نبوده.  

فکر میکنم عشق اونه که اگه کاری هم انجام دادیم بهتره که سکوت کنیم تا به مرور خودش همه چیز رو بفهمه که البته اون وقته که « لذت عشق » طعم شیرین تری داره

امّا به این هم عقیده ندارم که آدم تو ابراز عشقش سرد و بی روح باشه

همه چیز در حد میانگین و اعتدال باشه ، فکر میکنم بهتر باشه

روزگارتون خوش

مطالب رمز دار

---

من از پشت شب های بی خاطره      من از پشت زندان غم آمدم

   من از آرزوهای دور و دراز               من از خواب چشمان نم آمدم

سلام

راستش بعد از چند سالی که می نویسم تازه به این نتیجه رسیدم که

واقعاً مطالبی که می نویسم هیچ ارزشی برای دوستانم نداره و به نوعی بیهوده ست !

گذاشتن چهارتا شعر که از جائی کپی کردم که کار خاصی نیست

بی احترامی به شعر و شاعری و احساس انسان نمی کنم اما الان ماشاالله به جز کتاب های شعر و دیوان ؛

توی دنیای اینترنت هم وبلاگ هائی که شعر میذارن کم نیستند

متنی رو که خودمون با احساسمون می نویسیم ( مثل نوشته های پروانه خانوم ) گذاشتنش قابل قبول تره

و قابل تحسینه تا از شعر دیگران کپی کنیم

این پست های رمز داری هم که من نوشتم همون شعرهای کپی ای هست که شما همیشه دارین می خوندید

پس بیخود وقت شما رو نمی گیرم و فقط برای اینه که یه جا احساسم رو ثبت کرده باشم ؛ همینو بس .

یا بعضی هاش حرفای شخصی هست که نوشتنش تا اینکه همه بخونن نه درسته ، نه جالب

تعارف که نداریم ؛ موضوع بیشتر کامنت ها هم مشخصه

سلام ، احوال پرسی ، تعریف و تمجید از شعری که مال من نیست و در آخر دعوت از ما

تا ما هم بیائیم به شما سر بزنیم

( توقع بیجائی از کسی ندارم که بیاد با کامنتش شاهکار کنه ، فقط چیزی رو که وجود داره ؛ دارم میگم

خود من هم مثل شما هستم )

زیاد سخت نمی گیرم اما واقعاً خوب فکرشو بکنید ، ما بی شباهت به ماشین فتوکپی نیستیم ؟

( البته اینا نظر منه ، ممکنه هر کسی ایده ی خاص خودش رو داشته باشه )

کامنت های تبلیغاتی رو هم داریم که میان کامنت میذارن که بیائید تو سایت ما

و برای افزایش آمار وبلاگتون ثبت نام کنید و از این چیزا ...

من فقط یه سؤال ازشون دارم ، شما که راه های افزایش آمار وبلاگ رو بلد هستید

چرا خودتون مجبور می شید برای تبلیغ سایتتون ، دونه دونه تو وبلاگ ها کامنت بذارین ؟

در هر صورت قسمت های مختلفی که سمت راست وبلاگ قرار داره فکر میکنم

ارزش بیشتری برای شما داره و حتی کاربردی و مفیدتره

یا حتی المقدور سعی میکنم مطالبی که کمتر خونده باشین بذارم

کامنت های شما عزیزان رو هم تأیید کردم و حتماً میام تا ذره ای از محبت های شما رو جبران کنم

دعاهاتون مقبول حق

شهر پروانه ها

---

امروز پروانه به دیدنم نیامد

و مرا در میان تنهایی ام تنها گذاشت

در امیدهای کور و چشم های بارانی غرق شدم

و هیچ قایق نجاتی برای کمک به من نیامد

حرف هایم را دوس نداری ، پروانه؟

میدانم که از دست من و دل بی خبر از دلت خسته شدی

ولی بیا ...

بیا و با من حرف بزن

برایم از شهر پروانه ها بگو

برایم از دل های پروانه ایت بگو

پروانه بدون تو از تمام این مردم می ترسم

از تمام دیوارهای شهرم که مرا محدود می کنند به اتاقی ساکت و سرد می ترسم

از زمینی که هیچ گاه آغوشی به اندازه ی دل من نداشت می ترسم

من آغوش مهربان و گرم تو را میخواهم پروانه که درست به اندازه ی دل من است

پروانه بیا

بیا تا کرم های درون پیله های خسته از زمان بیش از این خسته نشوند

و تا طلوع آفتاب و لذت پروانه شدن صبر کنند

پروانه همیشه پروانه ام بمان

و همیشه با من زمزمه کن آن ترانه ای را که با تولدمان باران در گوشمان زمزمه کرد

و ما بعد از ان مثل شبنم های گریزان از آفتاب در سحرگاه روز دوم تازه شدیم

بیا همیشه تازه بمانیم

تا مجبور نشویم برای پرواز از کبوتر کمک بگیریم

« صدای زمزمه ای می آید

می دانستم تنهایم نمی گذاری پروانه »

من هم زمزمه میکنم همان ترانه ی بارانی را که تو می خوانی
 

پروانه جانم برای سلامتیت خیلی دعا کردم

هیچ چیز دیگه ای جز سلامتیت نمیخوام