هوای تو

---

هوایت که به سرم می‌زند

دیگر در هیچ هوایی

نمی‌توانم نفس بکشم

عجب نفس‌گیر است

هوایِ بی تو بوذن

انتخاب

---

شادمهر عقیلی  - انتخاب

تو را کم دارم !

---

دستم ، به تو که نمی رسد،

فقط حریف واژه ها می شوم !

گاهی، هوس می کنم،

تمام کاغذهای سفید روی میز را،

 از نام تو پرکنم …

تنگاتنگ هم،

بی هیچ فاصله ای !!

از بس،که خالــی ام از تو …

 از بس، که تو را کـم دارم …

آخر مگرکاغذ هم،

زندگی می شود ؟

پیشواز

---

چو باران

بر ســـر و رویـــم ببـــار

قـــول میدهم

به پیـــشواز آیـــــم

بـــی چتـــر و بـــهانـــه

..

نیلوفر ثانی

پروانه

بانوی خیال

---

شبا مستم ز بوی تو ، خیالم کن ز روی تو

خرابون از خیال خود ؛

گذر کردم ز کوی تو

بازم بارون زده نم نم ، دارم عاشق میشم کم کم

بذار دستاتو تو دستام ؛

عزیز هر دم ، عزیز هر دم

« گناه ِ من توئی جادو ، نگاه ِ من توئی هر سو

مرا از خواب ِ من ؛ بانو ، تویی صیاد منم آهو »

شب ِ تنهائی و زار و کسی هرگز نبود یارم

خراب ِ یاد ِ تو بودم ؛

تو بردی از نگات ما رو



بازم بارون زده نم نم ...

عشق و فراموشی

---

دو تا پیرمرد با هم قدم می زدن و 20 قدم جلوتر همسراشون کنار هم به آرومی در حال قدم زدن بودن

پیرمرد اول: «من و زنم دیروز به یه رستوران رفتیم که هم خیلی شیک و تر تمیز و با کلاس بود

هم کیفیت غذاش خیلی خوب بود و هم قیمت غذاش مناسب بود.»

پیرمرد دوم: « اِ... چه جالب. پس لازم شد ما هم یه شب بریم اونجا ؛ اسم رستوران چی بود؟»

پیرمرد اول کلی فکر کرد و به خودش فشار آورد ، اما چیزی یادش نیومد. بعد پرسید :

«ببین ، یه حشره ای هست ، پرهای بزرگ و خوشگلی داره ، خشکش می کنن تو خونه

به عنوان تابلو نگه می دارن، اسمش چیه؟»

پیرمرد دوم : «پروانه؟»

پیرمرد اول: «آره!»

بعد با فریاد رو به پیر زن ها : «پروانه! پروانه! اون رستورانی که دیروز رفتیم اسمش چی بود؟!!!»



این داستان رو پروانه خانم زحمت کشیده و ارسال کرده بودن
 

باید از درخت ها باشی

---

« باید از درخت ها باشی » !

که این گونه پاییز را به موهایت آورده ای

و یا از رودها که ماهیان آبی و قرمز در صدایت شنا می کنند

گاهی چنان از غم حرف می زنی که عروسک هایت زنده می شوند تا خودکشی کنند

و گاهی که چشم می بندی تمام جهان خوابی ست که می بینم

بارها برف را دیده ام که بر پنجره می بارد تا رفتنت را زیباتر کند

و ابر را که بر بام خانه نشسته است که تصویر انتظار مرا ؛ کامل تر ...

باید از درخت ها باشی ... !