اومدی مثل یه رؤیـــا ، تو شبـــای بی ستـــاره ام
نرو دیـــگه « مـــاه روشن » ، تا ابد بمـــون کنـــارم
تو شدی دار و ندارم ، شدی مرحم واسه دردام
به تمــاشـــات که نشستم ، شده بودی همه دنیــــام
مثه دریـــا با صراحت ، منو از غصه بـُـریدی
عـُــمر غم رسید به آخـــر ، تا که « بـــی پــــروا » رسیدی
تو یه « نـــاجـــــــی » عزیزی ، که خدا اونـــو به من داد
اینــــو یه حس حقیقی ، تو دلم میکنه فریــــــــــــــاد
نظرات شما عزیزان:
شعر قشنگی بود مرسی