...
...
يک روز مي بوسمت !
يک روز مي بوسمت !
فوقش خدا مرا می برد جهنم !
فوقش می شوم ابليس !!
آنوقت تو هم به خاطر اينكه يك ابليس تو را بوسيده جهنمی مي شوي .
جهنم كه آمدی من آنجا پيدايت مي كنم و از لج خدا هر روز می بوسمت !
وای خدا چه صفايی پيدا می كند جهنم ...
يک روز مي بوسمت !
پنهان كردن هم ندارد .
مثل خنده های تو نيست كه مخفی شان مي كنی يا مثل خواب ديشب من كه نبايد تعبير شود
مثل نجابت چشمهای تو است ، وقتي كه توی سياهی چشمهای من عريان می شوند .
عريانی اش پوشاندنی نيست ، پنهان نمی شود ...
يک روز می بوسمت !
يكی از همين روزهايی كه می خندانمت ، يكی از همين خنده های تو را ناتمام می كنم :
می بوسمت و بعد تو احتمالاً سرخ می شوی و من هم كه هميشه پيش تو سرخم ...
يک روز می بوسمت ! يک روز كه باران مي بارد ،
يک روز كه چترمان دو نفره شده ، يک روز كه همه جا حسابی خيس است
يک روز كه گونه هايت از سرما سرخ سرخ ؛
آرام تر از هر چه تصورش را بكنی ، آهسته می بوسمت ... 
يک روز می بوسمت !
هر چه پيش آيد خوش آيد !
حوصله ی حساب و كتاب كردن هم ندارم .
دلم ترسيده كه مبادا از فردا ديگر « عشق من » نباشی .
يک روز می بوسمت !
می خندم و می بوسمت ،
گريه می كنم و می بوسمت !
يک روز می آيد كه از آن روز به بعد من هر روز می بوسمت !
لبهايم را می گذارم روی گونه هايت و بعد هرچه بادا باد :
می بوسمت و بعد تو احتمالاً سرخ می شوی
و من هم كه هميشه پيش تو سرخم ...
...
...
امشب « دلم » تنگ است ، برای باران ، برای ابرهای دل شکسته
برای سکوت ستارگان ، برای صدای پنجره ...
کاش امشب باران می بارید و تا سحر زیر قطره های باریده
از غم آسمان آواز می خواندم ...
کاش باران می بارید و « قلبم » را می شست ؛ از ذره ذره غم های خاک گرفته
کاش باران می بارید تا با بوی خاک آرام بگیرم
دلم می خواست امشب تنها نبودم ...
کاش باران با من بود ، کاش باران با من بود
تا اندک شادیم را با او قسمت کنم
امشب اندکی شادم ... 
شادم از دنیایی که پر است از سنگ ، سنگ هایی که می گریند
کاش از آسمان سنگ می بارید !!
و هر آنچه در دنیایم است ویران می ساخت
امشب در انتظار باران چشم هایم بسته شدند ...
...
...
به كوچه هاي خيالم كه پا ميزارم ، در هر گذري ، مي بينمت با همان لبخند هميشگي ؛
درست مثل وقتايي كه دستمو مي گيري ، تا اوج آسمان پرواز مي كنيم و به ستاره ها
دست تكون مي ديم . اون وقته که خاطرات كودكي باز هم برام زنده ميشه ...
تو « مسافر كوچولو » مي شي و من گل كوچولوي تو . با هم در يك سياره كوچك زندگي
مي كنيم . هر وقت تو به سفر مي ري ، بيصبرانه منتظرت ميمونم تا برگردي .
تو « پسر شجاع » مي شي و من دختر همسايه تون « خانم كوچولو » هميشه مراقبي
كه كسي اذيتم نكنه . و من به داشتنت افتخار مي كنم .
تو « رابين هود » مي شي ( قهرمان رؤياهاي كودكي من ) . هميشه همراهم هستي تا
هيچكس نتونه به من آسيبي برسونه .
تو « گاليور » مي شي و من فلرتيشيا ( دختر كوچولو ) . اونوقت ميام تو دستت
مي شينم و باهات حرف مي زنم . هر وقت احساس خطر مي كنم ، تو دستتو
مي بندي و منو تو مشتت قايم مي كني .راستش هيشكي نميدونه كه تو
دوستم داري . يعني يواشكي عاشق مني . تو « پينوكيو » مي شي و من
فرشته ي مهربون . اونوقت تو را از دست روباه مكار و گربه نره نجات ميدم .
تو شاهزاده ي قصر مي شي و من « سيندرلا » و در آخر ، من بانوي
قصر تو ميشم .تو « لوسين » ميشي و من « آنت » ( كارتون مهاجران ) .
اونوقت در همه ي لحظه هاي زندگيم با مني .
تو « سند باد » ميشي و من شيلا ( پرنده كوچولو ) . هميشه رو شونه هات
مي شينم و هميشه نگرانتم و تو را از خطر ها آگاه مي كنم .
واي ! چقدر دوست دارم « جودي ابوت » باشم ( دختري سرزنده و شاد ) و تو
بابا لنگ دراز . سايه ات هميشه بالاي سرم باشه . و هر وقت مشكلي برام پيش
بياد ، تو يواشكي اونو حل كني و منو پيش همه سربلند كني .
دوست دارم يه چراغ جادو داشتم ، اونوقت از غول چراغ جادو ، تو را آرزو مي كردم !
عشقت ، بر این کالبد نیمه جانم قلمه زد
جوانه ی احساس،از نازکای دلم شکوفا شد
دشت دل ؛ سیراب از حضور تو گشت
وگل عشق ؛ طراوتی تازه یافت
........
بوسه باران نگاهت ؛ جان عطشانم را زنده کرد
و خورشید مهربانی ات ؛ بر قلب یخ زده ام تابید
حال وهوایی تازه ، درآسمان جانم هویدا شد
و بلبل دل ؛ نغمه ی عاشقی ساز کرد
با سرانگشتان مشتاق خود،
نُت زیبای دلدادگی را نواختی
که بر جان ودلم رخنه کرد.
و حالا ...
ترس نبودنت .... !
ترس رفتنت .... !
بگو که می مانی !.....
بگو که صحرای حزین ولم یزرع دل را ،
با دستان توانایت ،
با جان ودل مشتاقت ،
به گلستان عشق ودلدادگی بدل خواهی کرد!
وآسمان روح خسته ام را ،
پُرازعطر مشتاقی ومدهوشی خواهی کرد .
تا مست حضور تو گردم .
بگو که می مانی !....
تا دوباره با تو متولد گردم
بگو که می مانی !.......
عزیز ترینم 
در جواب نوشته های قشنگ تو ، چیزی ندارم
جز اینکه این شعر را تقدیمت کنم : 
گنجشک ها از پشت پنجره
خوشبختي مان را ، سرک مي کشند
و آفتاب خانم ، کاسه اي عطر بهار ، نذري آورده است
اين دومین بهار من و توست
پنجره را باز مي کني ، درختان پر از شکوفه مي شوند
نگاه کن ، حتي گل سرم هم ، شکوفه داده است
کنارت مي ايستم ، پنجره ، قابي عاشقانه مي شود
اين دومین بهار من و توست
دلم مي خواهد ، تمام اقيانوس ها را ، در تنگ کوچکت بريزم
تو به بلندپروازي هايم ، اخم مي کني
من کوتاه مي آيم ، و فقط تنگ کوچکت را ، موج مي اندازم
اما به جاي ماهي سرخ کوچولو ،
برایت قلب کوچکم را صید می کنم
تو لبخند می زنی ، مي خندي .. بهار مي شود
اين دومین بهار من و توست
تو درشت ترين اسکناس را ، برايم امضا مي کنی
و من زنانه ترين بوسه را ، پاي کاغذي سفيد مي زنم
می گوئی : اين معتبرتين چکي ست که عيدي گرفته ام
اين دومین بهار من و توست
ساعت ، تيک تاکش را ، با ضربان دو قلب عاشق ،
ميزان مي کند
من ، حافظ تلاوت مي کنم ؛ و تو
در ميان سطرهاي کف دستم ، مشق آرزو مي نويسي
لحظه ی نو شدن سال است ؛ من و تو
ورد تحريف مي کنيم : اللهم مدد حالنا ...
و عشق تمديد مي شود
اين ، همواره ترين بهار من و توست
در این ایام هیاهوی آسمان ، ترنم دلنشین فرشتگان و اشتیاق بهار در سبز شدن ، تپش های بهاری
قلبم را به بهاری ترین ساکن قلبم هدیه می کنم .
ناخدای قلبم !
اي پيام آور سپيده و صداقت ، اي معلم آب وشكوفه ، منادي باران وشبنم ، بیا تا در این فصل گل و
گندم و لبخند ، دلهایمان را دوباره به هم پیوند بزنیم ؛ شكفتن چشمهايمان را به زيباترين
صبحگاهان ، دلهايمان را به مشاهده شكوفا ترين بهاران و لبهايمان را به ترنم شيرين ترين
زمزمه ها بخوانيم و دستهايمان را در دست یکدیگر بگذاريم ، دلهايمان را با آسمان آشتي دهيم
و خلوت ترين جاده ها را ميهمان هياهوي گامهاي عاشق كنيم .
بیا تا با « عشق » شناخته شویم و و همدیگر را به قطره قطره نوازش خويش شكفتن و رستن
بياموزيم وبا گامهایی استوار دور دست ترین و كم عبور ترين جاده ها را در نورديم و آغوش
زخمهايمان را به روي خارهاي مكرر بگشاييم . وبا آمیزه ای از معرفت و عشق همديگر را به
بالندگي و سرزند گي بخوانيم .
بيا تا در لحظات بي پناهي روحها و سرگشتگي دلهايمان سنگ صبور شويم و باحوصله اي
بی پایان ، همه گوش باشيم تا مشكلات و دردهايمان را از همديگر بشنويم و روحمان را به
ساحل آرامش برسانيم . بيا تا طبيب درد هايمان و جراح انديشه هاي يكديگر باشيم .اکنون
که لبهای ترک بسته احساسم نیاز به قطره قطره نوازش تو دارد تا شکفتن و رستن بیاموزد ،
اکنون که قلب گرفته و غمگینم در انتظار وزشی از توست تا در شادی و سرزندگی بتپد . اکنون
که چشمهای ناامیدم در جستجوی توست نا تماشای نورانی ترین لحظه ها و زیباترین و
پرشکوه ترین چشم اندازها باشد ، بیا تا مرزدار جغرافیای عشق باشیم . میدانی که
عاشق شدن یعنی کسب اجازه برای چشم انداختن به بهشت .
بیا تا در گسترش آفاق عشق و امید تلاش کنیم و پرشور تر و پرشتاب تر از پیش با همان
خلوص و عشقی که از معبودمان وام گرفته ایم ، در کشتزار دلهایمان دانه های عشق و محبت
بیفشانیم و بارانی از خلوص ومعرفت نثار کنیم و بالندگی و سرزندگی درو کنیم .
بیا تا با همه هستی خویش « شکوه خوبی » و « لذت همراهی با خوبي » را بچشیم و از
نردبان کمال بالا برویم ودر قلمرو قلبهایمان تاثیر بگذاریم . بیا تا دیواری ازمهربانی و عشق
دور خود بکشیم ، دامن وجودمان را به آسمان پیوند زنیم ، چشمهایمان را به زیارت زیبا ترین
صبحگاهان ببریم ، و دلهایمان را به مشاهده بهاران بخوانیم . بیا تا دلهایمان را با آسمان آشتی
دهیم تا همه دلخوشی ما رضایتی باشد که از آسمان هدیه می گیریم . بیا تا قلبهایمان را
به سمت ملکوت بچرخانیم . بیا تا سخاوتمندانه و بزرگوارانه از کنار تلخی ها و ناباوری ها بگذریم
و به همین دلخوش باشیم که عاشق یکدیگریم . بیا گلها را بپروریم ، بذر ها را بشکوفانیم ،
چشمه ها را بجوشانیم و قطره ها را به وسعت آبی آسمان بکشانیم تا بهار را به ارمغان آورند .
ما نباید آیه یأس و ناامیدی تلاوت کنیم . عاشقانه بکوشیم ، مخلصانه بجوشیم و جام تلخ هر
سرزنش و تحقیر را بنوشیم اما وجود خود را به بهایی اندک نفروشیم . آفتاب من ! امید وارم
که تو را هیچگاه آشفته وشکوا زده نیابم .
مبادا قدر ناشناسی های من ، درخت تناور وجودت را آفت زده کند . میخواهم در سال جدید،
حرمت تو را پاس بدارم ، همدل و همراهت باشم و همیشه زبان به نشان سپاس وقدردانی
بر تو بگشایم . بیا تا ساده و بی ریا ، عاشقانه بکوشیم ، صادقانه بگوییم و زاهدانه و عارفانه
زندگی کنیم . بیا تا ما هم با آواز فرشتگان همراه شویم که زمزمه می کنند :
یا مقلب القلوب و الابصار ،
یا مدبر الیل و النهار ،
یا محول الحول والاحوال ،
حول حالنا باحسن الحال
بیا تا من و تو چشم به فردایی بدوزیم که حاصل تلاش ما شکوفایی امید در دلهایمان باشد .
به امید آن روز !
..
: با یک سلام بهاری در خدمت شما هستم
حیف بود روی متن زیبای پروانه جانم مطلبی بذارم ، واسه همین با اجازه ی ( بی اجازه ی )
پروانه ی مهربونم اومدم تو آپ زیباش تا سال نو رو به همه شما
به خصوص عزیز دلم پروانه خوبم تبریک بگم
تموم گفتنی ها رو پروانه به زیباترین شکل نوشت و من فقط اومدم بگم
بهترین دعاها و آرزوها رو سر سفره هفت سین برای پروانه خانومم میکنم
و امیدوارم به تمام خواسته هاش برسه و خوشبخت و سلامت زندگی کنه
پروانه جانم سال نو مبارک
نمیتوانم عهد کنم که تغییر نخواهم کرد
نمیتوانم عهد کنم که خلقیات متفاوت نخواهم داشت
نمیـوانم عهد کنم گاهی احساسات تو را جریحه دار نخواهم کرد
نمیـوانم عهد کنم که آشفته نخواهم شد
نمیتوانم عهد کنم که همواره قوی خواهم بود
نمیتوانم عهد کنم که قصوری نخواهم کرد
امـــــــــــــــــــــــــا....
میتوانم عهد کنم که همواره پشتیبان تو خواهم بود
میتوانم عهد کنم که افکار و احساستم را با تو سهیم خواهم شد
میتوانم عهد کنم که تو را آزاد خواهم گذارد تا خودت باشی
میتوانم عهد کنم که هر کاری بکنی درکت خواهم کرد
میتوانم عهد کنم که با تو کاملا صادق خواهم بود
میتوانم عهد کنم که با تو خواهم گریست و خواهم خندید
میتوانم عهد کنم که کمکت خواهم کرد به هدفهایت برسی
امـــــــــــــــــــــــــــــــا....
بیش از همه میتوانم عهد کنم که
دوســـــــــــــتت خواهم داشـت
وای که این ثانیه ها چقدر بیقرار شده اند! دیشب آسمان گرفته بود و بغض فروخورده اش را شکست ؛
تو که نیستی حتی آسمان هم دلتنگ می شود . تو که نیستی گلهای باغچه هم زحمت شکفتن را
به خودشان نمی دهند .
در رؤیاهایم تو را می بینم ؛ تو را احساس می کنم ؛ در رویا هایم عطر وجود تو جاودانه است .
می خواهمت با تمام وجود . بی تو مثل ماهی کوچکی هستم که از آب بیرون افتاده و در کنار ساحل
آرام آرام جان می دهد . وقتی آهنگ دلنشین صدایت در گوشم می پیچد ، احساس می کنم که همه
چیز زیباست . در دلم هیچ نمی ماند جز اندوه تلخی که وقت جدا شدن از تو تمام وجودم را
در برمی گیرد و هر لحظه مرا در خود می فشارد ؛ قلب کوچکم تاب اینهمه اندوه را نمی آورد ؛
نفسم به شماره می افتد و درد در قلبم می پیچد. تو به من بگو با این قلب کوچک بیقرار
چکنم ؟؟؟!!!
بنام آنکه تو را آفرید تا دیوانه کند مرا !
عزیزترین من ! چشم هايت را باز کن ، ببين که اين روزها چقدر دلتنگ توأم . ببين که بدون تو
ديگر اشک هايم هم مال من نيستند. ديگر حتی نمـی توانم توی چشم هايت نگاه کنم ... من
این روزها چقدر پاییزم ! پر از لحظه هايــــی که رفت، پر از لحظه هايـــی که می رود. روز ها يک
جايی گوشه ی اتاقم پيدا می کنم ، می نشينم و عکست را سير نگاه مـی کنم . شب ها هم
آنقدر به اين آسمان سياه نگاه می کنم بلکه ستاره ای بيايد و برق تگاهت را برايم تداعی کند .
دلم مـــی خواهد خشکت کنــم و بگذارمت همين جا کنار اين گل های توی اتاقـــم ، بلکه تا ابد
همين جا بمانی و تا هر وقت که دلم خواست به تو خيره شوم ...شب ها کابوس می بينم . ياد
خنده های شيرين ات که مـــی افتم دلم دوباره کمـــی آرام مـــی گيرد. با خودم مــی گويم اين
کابوس ها همه اش دروغ است . شايد هم من نمی خواهم باور کنــم ! اصلا توی بيداری دست
هايت را می گيرم . حالا هم گرفته ام. غصه نخور ، من هميشه هستم . خودم هم که نباشم
قلبم هميشه هست . منـــکه ديگر نمـــی خواهــــمش ، باشد مال خودت ... فقط يادت نرود از
آنهائی نباشی که دل آدمو از دستش می گیرند ، می شکنند ، بعد هم تکه های شکسته اش
رو به آدم برمـی گردونند . دست ها و قلبم مثل سايه همه جا دنبالت مـــی آيد. اشک هايم را
ببخش ! به خودم قول داده ام اين را که وقتي ديدمت اينبار توی چشم هايت نگاه کنم و بگويم :
گل قشنگم ، من به اندازه ی تمام ستاره های آسمان دوستت دارم ...
وقتی که هستی ، گلبرگ های احساسم لطیف تر از یاس می شود .
، دستهای نوازش نسیم با حضور من و تو کوتاه می شود .
، ماه نورانی است و آب چشمه ها زلال .
، پرواز قاصدک ها در اوج آسمان چقدر تماشائی می شود !
، آواز پرنده ها چقدر دلنشین است !
، شعرهایم به رنگ عشق در می آید .
، لحظه هایم بوی مهربانی به خود می گیرد .
، نبض قلبم آرامشی می یابد ناپیدا .
، شبهای من بیقرار مهتاب می شود .
، خواب آرزوهای فراموش شده ام را می بینم .
، حتی در شبهای تیره هم آفتابی می شوم .
اما وقتی از من دور می شوی ، تازه می فهمم که اینها فقط یک خیال است .
چه ساده ! چه کودکانه !
کارنامه ام پر از تقلب گناه ،
خط خطی سیاه
هیچوقت درسخوان نبوده ام ولی
همیشه سعی کرده ام که در کلاس درس تو
دفتر مشق ساده ام ، پر از صد آفرین شود
راستی دو روز قبل
سر زده به کارنامه ی دل امید ،
همکلاسی من ، سر زدی
ولی چرا به خانه ی حقیر قلب من نیامدی !
رد شدم !
قبول می کنم
ولی به من بگو ، کی مرا قبول می کنی ؟
نا امید نیستم ولی به خاطر خدا
از کنار نمره های زیر ده عبور کن
خانه ی دل مرا پر از سرور کن
...
پ.ن : میدونم که در این بهار قرآن ، زمانی که باران بخشش ات شروع به باریدن می کنه ،
تو آنقدر با مرامی که قبولمان می کنی و نام ما را هم در دفتر عشقت تبت می کنی
..
خدای خوبم !
نمیدانم این لباس سیاه گناه را چه کسی به تنم کرد !
نمیدانم این چرتکه ی چرت خطا را کی به دستم داد !
نمیدانم کدام دست پلید تو را از من دور کرد !
میخواهم اگر اجازه بدی ، در این ایام اجابت ، از جریان زلال توبه بنوشم و به
عافیت برسم .
میخواهم دانه دانه خواهش بکارم و بغل بغل بخشش بچینم .
در این لحظه های ناب نیایش ، می خواهم « دعای سحر » سر بکشم و دست
« ربنا » را ببوسم .میدانم که اگر زخمهای قلبم را تو ببندی ، التیام آنها حتمی است .
میخواهم زیر باران رحمتت خیس بشم ؛ و در دریای بیکران کرمت غرق .
اجازه هست ؟!
كاش مي دانستي
چشم هايم زشكوفايي عشق تو فقط مي خواند
كاش مي دانستي
عشق من معجزه نيست
عشق من رنگ حقيقت دارد
اشك هايم به تمناي نگاه تو فقط مي بارد
كاش مي دانستي
دختري هست كه احساس تو را مي فهمد
دختري از تب عشق تو دلش مي گيرد
دختري از غمت امشب به خدا مي ميرد
كاش مي دانستي
تو فقط مال مني
تو فقط مال همين قلب پر احساس مني
شب من با تو سحر خواهد شد
تو نمي داني من
چه قدر عشق تو را مي خواهم
تو صدا كن من را
كه پر از رويش يك ياس شوم
تو بخوان تا همه احساس شوم
كاش مي دانستي
شعرهاي دل من پيش نگاه تو به خاك افتاده است
به سرم داد بزن
تا بدانم كه حقيقت داري
تا بدانم كه به جز عشق تو اين قلب ندارد كاري
باز هم اين همه عشق
اين همه عشق براي دل تو ناچيز است
آسمان را به زمين وصل كنم؟
يا زمين را همه لبريز ز سر سبزي يك فصل كنم؟
من به اعجاز دو چشمان تو ايمان دارم
به خدا ، گر تو نباشي روزی ،
بي تو من يك بغل احساس پريشان دارم !!!
امشب باز هم آسمان دلم گرفته ، هوا ي چشمانم ابري است ، اميدم را به اينكه شكوفه هاي احساسم
دوباره ميوه خواهد داد ، از دست داده ام . از درون خرد شده ام . دلم باران مي خواهد .در عمق خود فرو
مي روم . بي كسي ام را با باد قسمت مي كنم ، غزل غمگين خود را فرياد مي كشم و مي بارم .
سيل اشكم كه جاري مي شود ، تو سراسيمه از راه مي رسي . و مرا به يك لبخند مهمان مي كني ، با
دستان گرمت ، دستم را مـــــي گيري و با خود مي بري . پرواز مـــــــي كنيم ، گوشه ي دنج آسمان مي
نشينيم . من برايت از تراكم تنهائي ، التهاب قلب رنجور و چشمان اشكبارم مي گويم و اينكه این روزها
چقدر دلم برات تنگ میشه . تو سفره ي مهرباني را مي گشائي ، و با كلام گرمت دلداريم مي دهـي ،
اشكهايم را پاك مي كني ، دانه هاي محبت را در دلم مي كاري ، درخت عاطفه را آبياري مي كني و با
اعجاز حرفهاي قشنگت ، گل لبخند را بر لبانم شكوفا مي كني و مرا پر مي كني از شادي ! تو چه آسان
تپش قلب مرا مي فهمي !!!
پروازمان كه اوج مــي گيرد ، ابرهاي تيره كنار مـــي روند ، باران بند مي آيد و رنگين كمان آرزوهايم در آن
طرف آسمان خودنمائي مي كند . نسيم ، صورتم را مي نوازد . آرام مي شوم . ديگر حرفي از خيسي
چشمانم نيست . آزاد شده ام از قفس دلتنگي . ” با تو پرواز در آنسوي رهائي زيباست “
آنجا ، در آنسوي آسمان ، چه آرامشي برپاست ! و ما آنجائيم ، آن بالا در همسايگـي خداي خوبمان .
من باور دارم كه خداي من در همين نزديكي است لاي آن شب بو ها ، پاي آن بيد بلند .........
ای قشـــنگترین بهانه ی من برای نفس کشیدن ، وقتـــی به دشت قلبم پا می گذاری ، گلهـــای زیبای
مهربانی را در قلبم می کاری ، آنوقت است که از مرز تباهـــی به یک طلوع پرا مید می رسم ؛ تو طعم
عاشقی را دوباره به من می چشانی ، از دلتنگی رهایم می کنی ، شادی را به من نشان می دهی ؛
با حضور مهربانت شب تاریک مرا سحر می کنی ، با گرمی نگاهت سردی را از دلم می گیری همه ی
دلشوره ها و ناامیدی های مرا به آرامش بدل می کنی ؛
ستاره ی من ! این اتاق سرد و تاریکم با حضور تو روشن مـــی شود و با نفس گرمت چشم و چراغم
می شوی ؛ ای اوج نیاز من ! وقتی که تو هستی ، گلهــــــای باغ آرزوهایم حتی در زمستان هم تازه
است . من اگر خوبم اگر بد ، هرچی دارم از تو دارم و بدون تو سرگشته و تنهایم . ای امید شاعرانه ی
من ! دوباره به دشت قلبم سفر می کنی ؟
امروز پنجره ی قلبم را به روی دریای مواج عشق گشودم ؛ خیلی وقت بود که به قلبم سر نزده بودم ؛
همه جای آن را گرد و غبار ناامیدی فرا گرفته بود . تصمیم گرفتم که دیوارهای زنگار گرفته ی قلبم را با
زلالی امید پاک کنم . می خواهم برای یک بار هم که شده با قلبم نفس بکشم و این سلولهای مرده
را دوباره زنده کنم ؛ میدانم که با آمدنت خانه ی قلبم پر از طراوت و تازگــی خواهد شد . آنوقت من به
گلهای آبی دفترم نوید شعر هایم را خواهم داد ؛ به دنیا قول می دهم که زندگــی کنم ؛ به اشکهایم
مژده ی خنده هایم را می دهم و به دستهایم قول مـــی دهم که بنویسم . می دانی که نوشته های
من در این کلبه ، همیشه پیشکش قلب تو بوده ؛ خوب میدانی که همه ی ذرات وجود من اسـم تو را
فریاد می زند . این را بدان که تو را از روحم ، قلبم و از خودم می دانم و هر جا که باشی با تو خواهـم
بود تا ابد .
حالا دیگر در واژه های ناب شعرم به اسمـی رسیدم که معنای آن فقط توئی . و تو چه معصوم و پاک و
عاشقانه و چه زلال و آبی و روشن مثل رود به غزل های من وارد می شوی ! و من به این می اندیشم
که لایق تر از اسم تو چیزی ندارم که در شـــعرم بنویسم . اینکه از مهربانــی هایت بگویم ، اینکه از دل
پاکت بسرایم .... آخر شایسته تر از تو چه کسی می تواند برای من همیشه تا اوج بماند !
اگر هرشــب از تو هزار ترانه می نویسم ؛ فقط به خاطر این است که برای شــعر گفتنم تو بهترین بهانه
هستی . تو باید مثل باران بهاری آنقدر بر من بباری تا روح خشکیده ی مرا دوباره زنده کنی . طلوع که
کنی ، دوباره شبهای من بیقرار مهتاب خواهد شد . تو بهار را بر من شکوفا خواهــی کرد ؛ آنوقت دیگر
حتی در شبهای تیره هم آفتابــی خواهم شد و دوباره خواب آرزوهای فراموش شده ام را خواهم دید .
باورم شده که تو دیدنی تر از یک خواب شیرین هستی . و روح تو پر طراوت تر از جنس باران .
نمیخواهی بر من بباری ؟!
نازنینم !
وقتی ستارگان امیدم در حصار این سیاهی شب شکست میخورند ، تنها خیال تو همنشین شبهای غربت
و تنهائی من می شوند ؛ امشب در دشت رؤیا ، قصه ی چشمانت را مثل نسیمی در بهار زمزمه می کنم ؛
و می دانم که اگر چه سپیده ی حضورت هر گز ندمد ، اما با شراره های خیالت شهاب باران خواهم شد .
باور دارم که هیچوقت فراموشم نخواهی کرد .
كاری كن كه دنیا و تمام جهان را فراموش كنم
من را در آتش عشقت بسوزان
بگذار قشنگترین جملات را برایت بخوانم
اگر تمام دنیا و جهان را بگردم امکان ندارد عشقی همچون عشق تو پیدا کنم
هر چه قدر به تو بگویم دوستت دارم بازهم برای تو کم است
اگر یک ثانیه از تو دور بشوم با شور و اشتیاق به سوی چشمانت برمی گردم
من را در آغوشت پنهان کن من را در عشقت بسوزان و در عشق من بسوز
بیا قشنگترین روزها را با هم زندگی کنیم
بهترین روز زندگی من بود ؛ روزی که تو را دیدم ، ای هستی
من نتوانستم حتی لحظه ای را بدون یادت زندگی کنم
من را یافتی که در آتش عشقت ذوب شدم
من را از تمام مردم جدا کردی و همراه تو با زیباترین عشق زندگی کردم
و دنیا را در کنار تو فراموش کردم
« عزیزم اگر به تو بگویم دوستت دارم بازهم برای تو کم است
اگر یک ثانیه از تو دور بشوم با شور و اشتیاق به سوی چشمانت برمی گردم
من را در آغوشت پنهان کن و در عشقت بسوزان و در عشق من بسوز
بیا قشنگترین روزها را با هم زندگی کنیم »
اگر به تو بگویم ...
من تو را در چشمانم قرار دادم و این دنیا شاهد عشق من است
من در کنار توام و دوستت دارم
نمی توانم روزی تو را فراموش کنم عزیزم
آرزو دارم که عمرم طولانی باشد تا بتوانم تا ابد دوستت داشته باشم
زیرا من سالهاست که خواب ِ در کنار تو بودن را می بینم 
حال پرواز تو را نم نم باران فهمید
پنجره ، دست تماشای تو را سخت فشرد
هیچکس با من از آن عهد نگفت و من اینجا تنها
باز از پنجره خواهم پرسید
چه کسی باور خواهد کرد که چه احساس غریبی است میان من و تو ؟
کاش میدانستی که چه لطفی دارد
حس نمـــناکترین لحظه ی بارانی تو .
شانه ام تشنه ترین خواهش یک دشت کویری باشد
تو بباری آرام و همچنان مستی ، سیراب شدن روح مرا در بر گیرد
که به پایان برسد بودن من .
از تو لبریز شوم و به تو تبدیل شوم
گم کنم در تن خود بودن را و دگر هیچ که هیچ ...
تنها تو بمانی ، تنها تو ...
ننه خورشید یه پسر داشت ، کاکلش رنگ طلا بود
چشماش از پولک آبی ، حنجره اش پر از صدا بود
ننه شب یه دخترک داشت ، پوستش از حریر مهتاب
تو چشاش صدتا ستاره ، گیسش از ابریشم ناب
ابریشم ناب ، ابریشم ناب
دنبال دختر شب بود پسر عاشق خورشید
اما تو گردش تقویم اونو یک لحظه نمی دید
گاهی میزد زیر آواز وقتی که تنها میموندش
رو به تاریکی جاده با چشای باز میخوندش
هر جای قصه که باشی دلم از تو دور نمیشه
تنها جای امن دیدار وعده گاه ما گرگ و میشه
دختر شب قصه هاشو تو دل خودش میخونه
تا سپیده گوش به زنگ صدای پسر میمونه
ننه شب میگه صدای دخترش یه جرم زشته
همیشه قصه ی نور رو دستای سایه نوشته
اما عمر قفل و زنجیر از قدیما بی دوومه
وقتی دخترک میخونه کار تاریکی تمومه
دختر ساکت قصه حرفاشو یه روز میخونه
صداشو به گوش خورشید میرسونه
میخونه مرد طلائی دلم از تو دور نمیشه
همه ی عمر منو تو بعد از این تو گرگ و میشه
منوي اصلي
اخبار وبلاگ
صفحات جداگانه
معارف
شعرا
وبلاگ هاي فارسي
آپلود تصاوير
ابزار وبلاگ نويسي
سرگرمــــــي
دنياي دانلود
ستلايت
تبادل لینک هوشمند 
